Forteljaren

  Regissør og forteljekunstnar Aslak Moe inntok biscena i Skifte på Det Vestnorske Teateret onsdag 23. november med forteljinga “Løgn varar lengst”. Verket var ei attforteljing av minst tre parallelle historier om omsorgskonfliktar. I den eine var han sjølv eg-person og part. I dei andre formidla han farspersonen sine versjonar av konfliktane.  (Foto: Bergensavisen) Gjennom heile framføringa - ganske nøyaktig to timar - var Aslak Moe tilstade i romet. Han fortalde om og viste til ting som har hendt andre stader og andre gonger, utan å forsøke å lokke publikum med seg inn i forteljinga. For min del set eg pris på ein slik forteljarposisjon. Det får meg til å kjenne meg som likemann - at forteljaren delar historia med meg, og lar meg gjere med henne kva eg vil, utan å krevje at eg skal innordne meg i noko han kontrollerar.  Det går an å problematisere kor grensa går mellom forteljing og foredrag med denne forma. Sjølv ser eg ikkje noko poeng med det: Om eit foredrag skulle ...

Det er hovudapellen til Bjørn Enes i dette innlegget: Kulturpolitikarane i Bergen må engasjere seg sterkare, dersom ambisjonen om å bygge ein nasjonalt kompetansesenter for immateriell kulturarv skal lukkast. Han foreslår at fyrste trinn må vere å ta definisjonsmakt på kva immateriell kultur er, basert på ei full norsk omseting av teksten i UNESCO-konvensjonen om " Safeguarding of the Intangible Cultural Heritage ". Til no har kulturpolitikken på dette feltet vore for smal. Det trengst eit nytt senter som kan knyte saman og få vekst i heile feltet. Og det er dette senteret som bør vere målet i Bergen:  Dette innlegget var fyrst framført av  Bjørn Enes  på tillitsvaldmøtet til Hordaland Mållag den 12. november 2022.  Som eit direkte resultat av det, vart han invitert til å fortelje den same historia for Eldrerådet i Bergen Kommune den 21. november. Videoen over er opptak frå Eldrerådet.  Presentasjonen kan opnast her og lastast ned her    Bjørn En...

 Kari Thorkildsen er ein av veteranane i forteljarmiljøet i Bergen. Ho er best kjend som krumtapp i fagmiljøet innan drama- og forteljekunst på Høgskulen på Vestlandet. Men før ho hamna der, hadde ho ei lang karriere innan barnehage og drama for born. Og før det igjen var ho ein del av den norske og bergenske industrihistoria, med fagutdanning i søm og teknisk vidareopplæring som arbeidsleiar i konferksjonsfabrikken Varden i Marken, Bergen.  Det var eit munnleg historie intervju med Bjørn Enes, som "utarta" til diskusjonen vi har klipt ut nedanfor. Enes er ein av veteranane innan munnleg historie i Bergen. Det var han som i si tid tok initiativet til Memoar - norsk organisasjon for munnleg historie. Før det, hadde han ei lang karriere som journalist. Og før det igjen, var også han industriarbeidar. Så dei to hadde mange kontaktpunkt: Ikkje minst den felles interessa for forteljekunst og for korleis dei to fagfelta heng saman:  https://vimeo.com/759911651    

 Vestland - Høyring om “Regional plan for idrett, kultur og frivilligheit” Høyringssvar frå Bjørn Enes Planutkastet som er sendt ut på høyring er eit svært godt utgangspunkt for debatt og vidareutvikling.   Det gir høve til å “løfte blikket” og sjå fylket og regionen si utvikling i eit meir langsiktig perspektiv enn det er høve til i det daglege arbeidet. Etter mitt syn treng Vestland generelt og ei rekke kommunar og lokalmiljø særskilt å tydeleggjere innhaldet i setninga “Vestland er eit sterkt kulturfylke som i nasjonal målestokk representerer eit andre tyngdepunkt.” (henta frå Del 1 - pkt 3.4 - “Nasjonal pådrivar for kulturpolitikken”). Dette gjeld i heilt særskilt grad på området immateriell kultur. Gunnstein Akselberg fortel på Jakob Sande senter for forteljekunst Definisjonsmakt. Omgrepet immateriell kultur   har i praksis fått ein mykje smalare definisjon i norsk kulturpolitisk debatt enn det som vart skissert opp i konvensjonen som skapte omgrepet, UNE...